Κάπου ανάμεσα στο ‘σ ’αγαπάω, μου λείπεις’ και το ‘φτάνει ως εδώ’.

Πρωί. Μόλις έχω ανοίξει τα μάτια μου και νοιώθω λες και έχω μια τρικυμία μέσα μου. Πάλευα με τα κύματα των σκέψεων μου όλο το βράδι. Όσο και αν προσπαθώ να μην σε σκέφτομαι όλη μέρα κάνοντας διάφορα, τρύπωσες πάλι στα όνειρα μου.

Τα μάτια μου βουρκώνουν και τα πρώτα δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε στα μάγουλα μου.

Μου λείπεις, μου λείπεις πολύ και ας αρνούμαι να το αποδεκτώ. Πονάω μέσα μου και ας το καμουφλάρω με ένα χαμόγελο και λίγο μακιγιάζ.

Θυμάμαι να χώνομαι στην αγκαλιά σου και από γυναίκα να γίνομαι το μικρό σου κοριτσάκι. Ένοιωθα τόση ασφάλεια κρυμμένη εκεί μέσα. Ήμουνα το κορίτσι σου και εσύ ο άντρας μου.

Διαβάστε το άρθρο εδώ

Κάπου ανάμεσα στο ‘σ ’αγαπάω, μου λείπεις’ και το ‘φτάνει ως εδώ’.